Փետրվարի 7-ը` Սեբաստացու ծննդյան օրը, կրթահամալիրում հայտարարված է «Դպիրի» օր: Առաջարկում եմ «Դպիրից» կարդալ Պաուլո Կոելիոյի առակները Նունե Մովսիսյանի թարգմանությամբ:
Կարդա՛ առակները, առանձնացրո՛ւ հավանածդ առակը (առակները) և տեղադրի՛ր բլոգումդ:
Այս նյութի տակ` “Թողնել պատասխան” բաժնում, գրի՛ր` ո՞ր առակը (առակները) քեզ դուր եկավ և ինչո՞ւ:
Ի՞նչ սովորեցիր:
(368) դիտում
Ինձ ամենաշատը դուր եկավ Ոչ թե ազատում, այլ զորություն,Նայել արևին առակները
Ինձ ամենաշատը դուր եկավ “Հիշելու ունակություն” առակը: Առակում մի կին կար, ով ուզում էր մարդ չլինել:
Ես կարդացի Հիշելու Ունակությունը,Դա հնարավոր չէ,Երջանիկների քաղաքը: Շատ հետաքրքիր առակներ են:Հատկապես ինձ դուր եկավ Հիշելու Ունակությունը, որովհետև այն ծեր իմաստուն անցորդը ուժ տվեց այդ կնոջը:
Ես կարդացել եմ <> առակը: Այն ինձ սովորեցրեց, որ եթե դու կասկածում և վախենում ես ինչ-որ բան անել, դու պետք է առաջինը փորձես և համոզվես, եթե դուռ է, ապա այն կարելի է բացել, անհնար է չկարողանալ: Իսկ եթե պատ է, դա անհնար է, որովհետև պատը չի բացվում:
Հիսուս, պետք չէ. սա եմ ես կարդացել:Ես այս առակից հասկացա, որ պետք չէ Հիսուսին անպատվել:
Հիսուս պետք չէ- Այս առակը ինձ շատ դուր եկավ:
Ես կարդացել եմ Դա հնարավոր չէ առակը ինձ դոր եկավ այդ առակը:
Ես կարդացել եմ “Դա հնարավոր չէ” առակը, ինձ դուր եկավ այդ առակը:
Ինձ ամենաշատը դուր եկավ “Երջանիկների քաղաքը”, որովհետև այդտեղ բոլորը երջանիկ էին։
https://hrachyaabgaryan.wordpress.com/2017/02/07/%D5%BA%D5%A1%D5%B8%D6%82%D5%AC%D5%B8-%D5%AF%D5%B8%D5%A5%D5%AC%D5%AB%D5%B8%D5%B5%D5%AB-%D5%A1%D5%BC%D5%A1%D5%AF%D5%B6%D5%A5%D6%80%D5%A8/
Ինձ շատ դուր եկավ “Հոգևոր զարգացման խարույկ” առակը, որը սովորեցնում է չվախենալ դառնություններից, որոնք միշտ կլինեն, երբ սկսում ես նոր գործ, պետք է շարժվել առաջ և անպայման կհասնես աստղերին:
Ես կարդացի «Հիսուս պետք չէ», «Նայել արևին», «Հիշելու ունակություն», «Դա հնարավոր չէ», «Հոգևոր զարգացման խարույկ» առակները: Բայց ինձ ամենաշատը դուր եկավ «Հիսուս պետք չէ» առակը: Այդ առակը ինձ սովորեցրեց, որ չի կարելի անիմաստ բաներով Հիսուսին անհագստացնել:
Ես առանձնացրեցի <> ,այն ինձ դուր եկավ , որովհետև առակում ասվում է, այն մարդը կարող է երջանիկ լինել, ով ներելու ունակություն ունի:
Ես առանձնացրեցի Ներելու ունակություն ,այն ինձ դուր եկավ , որովհետև առակում ասվում է, այն մարդը կարող է երջանիկ լինել, ով ներելու ունակություն ունի:
Ես կարդացի <<Երջանիկների քաղաքը>> և <<Հիշելու ունակությունը>>:
Ինձ սովորեցրեց <<Երջանիկների քաղաք>> առակը, որ մարդիկ խոսքով հասկանում էին իրար:
Ինձ սովորեցրեց <<Հիշելու ունակություն>> առակը, որ վատ հիշողությունը իմաստունը լավով ավարտեց:
Ես կարդացի <<Հիշելու ունակություն>>, <<Նայել արևին>> և <<Ընկնելու պատճառները>>, բայց ինձ շատ դուր եկավ <<Նայել արևին>> առակը, որովհետև այդ պատմությունը մի տղայի մասին էր ով ուզում էր գնալ միշտ լույսի հետևից, և իր ուսուցիչը ասաց, որ եթե լույսի հետևվից միշտ գնաս, ամեն ինչի մասին կմոռանաս:
Սիրելի սովորողներ, եղեք առավել ակտիվ… Բացի ձեր կարդացած առակների վերնագրերը նշելուց, գրեք նաև, թե ինչ սովորեցրեց ձեզ առակը, որն էր առակի խորհուրդը, ասելիքը:
Ես կարդացի <> առակը, այն ինձ շատ դուր եկավ:
<<Երջանիկների քաղաքը>> առակը ինձ դուր եկավ, որովհետև օրենքի առաջ բոլորը հավասար են և մարդիկ այդ պատճառով ստիպված են հարգել միմյանց:
Առակները բոլորն էլ լավն էին, բայց ինձ դուր չեկավ <<Հիսուսին պետք չէ>> առակը, մնացածը լավն էին:
Սիրով Վարուժան Պողոսյան:
Ես կարդացել եմ առակը, առակը սովորեցրեց ինձ, եթե մի բանի ուզում ես հասնել պետք է շատ աշխատել, քրտինք թափել, ջանքեր թափել:
Ես կարդացել եմ <<Նայել արևին>> առակը: Առակը սովորեցրեց ինձ, եթե մի բանի ուզում ես հասնել, պետք է շատ աշխատել, քրտինք թափել, ջանքեր թափել:
Ես կարդացի <>և խորհուրդը որ Հիշելու ունակությունԸ տրված է մարդուն ի վերուստ:Վատ հուշերը մարդուն չեն թողում առաջ գնալ:Պետք է նաև հիշել լավ ու ուրախ պահերն ու հուշերը:
Լուիզա Արտենյան
Ես կարդացի “Նայել արևին” առակը և շատ հավանեցի:Առակի խորհուրդն այն է, որ մարդ պետք հույսը ուրիշների վրա չդնի, հասնի իր նպատակին ջրաջան աշխատանքի շնորհիվ:
Աշակերտը հնազանդվեց: Քանի որ գրությունը դռան վրա էր, ուրեմն` ճանապարհ էր ցույց տալիս, ինչն էլ հենց անում էր դուռը:
Երբ դուռն ամբողջովին բացվեց, գրությունն այլևս չերևաց: Եվ աշակերտը ներս մտավ:
Դա հնարավոր չէ
Ես մարիկիս հետ կարդացի բոլոր առակները: Բոլորն էլ շատ հետաքրքիր էին, բոլորն էլ մեզ դուր եկան, բայց ամենից շատ ինձ դուր եկավ <>, <>, <>, <> առակները:
Առաջինն ինձ սովորեցրեց, որ հեշտ չէ հոգևոր զարգացման ուղին, այն, ինչպես նոր վառված խարույկ, սկզբում շատ տհաճություններ է պատճառում, բայց երբ սեփական ուժերով հաղթահարվում են այդ դժվարություններն ու տհաճությունները, շուրջդ և հոգիդ լուսավորված են լինում:
Ես հասկացա նաև, որ շատ կարևոր է ներելը, այլապես սիրտդ դառնանում ու ծանրանում է, և կորցնում ես սիրո քաղցրությունը:
Ամեն մարդ կարող է կյանքում սխալվել, սայթաքել ու ընկնել, բայց այդ ժամանակ մարդ պետք է հասկանա դրա պատճառները, որ հաջորդ անգամ այնպես վարվի, որ նորից <>:
<> առակը, իմ կարծիքով, խոսում է այն մասին, որ դժվարություններն ու փորձություններն անընդհատ զորացնում են մարդու հոգին, իսկ պայքարի բացակայությունը թուլացնում հոգին, որ պետք չէ խուսափել պայքարից ու փորձություններից, անընդհատ պետք է պայքարել՝ Աստծուց զորություն խնդրելով…
Ինձ դուր են եկել ,,Հոգևոր զարգացման խարու յկ՛՛, ,,Ներելու ունակություն՛՛, ,,Ընկնելու պատճառները՛՛, ,, Ոչ թե ազատում, այլ զորություն՛՛ առակները:
Աշակերտը պատասխանեց, որ հիմա կարողանում է իր յուրաքանչյուր օրվա ամեն պահը նվիրաբերել Աստծուն:նա ինձ սովորեցրեց, որ միշտ պետք է միշտ Աստծուն հավատալ։
Ինձ դուր եկավ “Ընկնելու պատճառները” առակը: Այն սովորեցնում է ինձ, որ կյանքում պատահած անհաջողություններից և սխալներից պետք չէ չարանալ: Պետք է փորձել հասկանալ դրանց պատճառները և դրանցից խուսափել կամ դրանք չկրկնել հաջորդ անգամ:
Ես կարդացի նշված բոլորը առակները, և ամենից շատ հավանեցի <>որը սովորեցնում է հիշել միայն լավը,և մյուսը՝ <>, որտեղ էլ սովորեցնում է ներել: